Minder goed nieuws/not so good news

Ik twijfel of ik dit blog zal plaatsen, maar ik vind het prettig om dingen van me af te schrijven dus bij deze....
Vorig week woensdag voelde ik een vervelende pijn in mijn rechter zij/flank. Dat trok vrij snel weer weg. Donderdag en vrijdag heb ik in bed gelegen en dat betekent voor mij dat er toch echt iets is. Ik kon niet echt omschrijven wat ik had. Zaterdag bloed in urine, ok dit is echt niet goed. Ik was van plan maandag naar huisarts te gaan, maar kreeg zondag avond iets wat leek op een niersteenaanval. Op de eerste hulp hier in Okotoks beland en ja daar dachten ze aan nierstenen. De pijn was hevig (ik roep nog steeds: erger dan bevallen) en ik werd met ambulance later die avond naar een ziekenhuis in Calgary gebracht. Ik dacht: ow...dat is wel heel echt dan (niet met sirenes aan hoor, maar toch).
In het ziekenhuis een Ct-scan gehad en daar waren geen nierstenen (meer) te zien. Wel iets anders en dat wilde ze onderzoeken. Ik mocht rond 11 uur 's avonds weer naar huis en de pijn was weg. Maandag terug naar Calgary voor andere onderzoeken en na een lange dag van wachten en niet eten en drinken hebben we een gesprek gehad met een uroloog. Er zit iets in mijn rechternier wat er niet hoort te zitten. SHIT, dat nieuws voelde heel onwerkelijk...maar wel echt. Ik zat daar tegenover de arts en ik dacht: zo voelt dat dus als je slecht nieuws krijgt.
Ik heb gister onder volledige narcose een kijkoperatie gehad. Ik was heel erg zenuwachtig, voor de narcose (had ik nog nooit gehad) en nog meer natuurlijk voor de uitslag. De arts vertelde ons dat ie een stuk geruster was omdat het er niet naar uit ziet dat het een klassieke vorm van nierkanker is, maar wat het wel is weet hij nog niet. Er wordt een kweek gedaan en nu is het afwachten (een week of 2). Wat het ook is, het hoort er niet te zitten. Hij zei dat afhankelijk van de uitslag er een plan gemaakt moet worden. En de kans zit er in dat de hele nier er uit gehaald wordt. En zoals Jules heel nuchter zei: je hebt er toch 2 en sommige mensen geven er 1 vrijwillig af, dus je kan er 1 missen.
Al met al behoorlijk geschrokken dus. Ik roep altijd dat ik me vaak zorgen maak om de mensen om me heen, als die maar niets krijgen. Nu ben ik het zelf en daar moet ik nog aan wennen......gekke gedachten gaan er door me heen. Ik ben na de uitslag van gister al wel opgeluchter, maar het zal nog even spannend blijven. Ik heb geen pijn nu, moet het wel rustig aan doen. Dat gaat voorlopig vanzelf denk ik.
Wordt vervolgd.....